BIJWERKINGEN, ZE MOETEN BESPROKEN WORDEN!

Wanneer een pijnlijk gebied behandeld wordt kan het gebeuren dat mensen na een behandeling even wat meer pijn ervaren. Soms voelen mensen zich na een behandeling wat vermoeid of beurs. Dat trekt meestal vrij snel weg. Ook kan er na oefeningen wat spierpijn ontstaan. Over het algemeen zijn dat aanwijzingen dat er wat in het lichaam veranderd is en dat het lichaam bezig is dat te verwerken. Dat is meestal de eerste aanzet tot herstel.

Vrijwel iedere vorm van behandeling brengt risico''s met zich mee. Dat geldt ook voor chiropractische onderzoeken (o.a. bewegelijkheidsonderzoeken) en behandelingen zoals manipulaties (een snelle kleine en korte drukkende beweging) en mobilisaties (een langzame, grote en langere beweging). Hoe groot dat risico precies is is vaak moeilijk vast te stellen. Ook is het moeilijk om een oorzakelijk verband tussen de behandeling en een bijwerking vast te stellen. Wetenschappelijke onderzoeken helpen ons om een duidelijker beeld te krijgen.

Onderzoek geeft aan dat de grote meerderheid van bijwerkingen bij behandelingen aan de nekwervels zijn niet ernstig, kort van duur en bestaan uit stijfheid, moeheid en soms pijn in het behandelde gebied. Deze bijwerkingen verdwijnen normaal gesproken na enkele uren of dagen (Rubinstein et al 2008). Daarnaast hebben manipulaties aan de wervelkolom een duidelijk positief effect op mensen met lage rugklachten (Bronfort et al., 2010). Het risico op het veroorzaken van een hernia door een manipulatie is zeer klein en wordt geschat op 1 in 3.700.000 behandelingen (Oliphant, 2004).

Statistisch bestaat er een kans, van ongeveer 1 in 1 miljoen tot 1 in 6 miljoen behandelingen, dat patiënten na een behandeling in de nek ernstig onwel kunnen worden (Haldeman et al., 2002). Dat onwel worden kan een gevolg zijn van een hersenbloeding.  Bloedvaten vanuit de nek gaan van en naar de hersenen. Er kan tijdens of na de behandeling van de nek, schade ontstaan aan een bloedvat in de nek. Dit is uiterst zeldzaam maar het kan wel forse consequenties hebben. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat de maximale kracht tijdens een chiropractische behandeling ongeveer 10 maal kleiner is dan de kracht die nodig is om een bloedvat te beschadigen. Een gezond bloedvat gaat dus niet stuk. 

Waarschijnlijk één van de belangrijkste studies, zo niet de belangrijkste, is de studie van Cassidy et al (2008) . Aan de hand van hun resultaten concludeerden de onderzoekers dat het risico voor CVA (hersenbloeding) bij patiënten met nek- of hoofdpijn even groot is na een bezoek aan de huisarts als na een bezoek aan de chiropractor. De meest waarschijnlijke verklaring is dat patiënten die een CVA of dissectie oplopen zich in eerste instantie presenteren met nek- en/of hoofdpijn en hiervoor hulp zoeken bij huisarts of chiropractor. Het bezoek aan de huisarts of behandeling door de chiropractor kan in dat geval de aanleiding zijn, maar niet noodzakelijkerwijs de oorzaak van de dissectie. 

 Wetenschappelijke referenties:

• Bronfort G, Haas M, Evans R, Leininger B, Triano J. (2010) Effectiveness of manual therapies: the UK evidence report. Chiropr Osteopat. 25;18:3
• Cassidy JD, Boyle E, Cote P, et al. (2008) Risk of vertebrobasilar stroke and chiropractic care: results of a population-based case-control and case-crossover study. Spine 3:S176-S183.
• Dittrich R, Rohsbach D, Heidbreder A, et al.(2007) Mild mechanical traumas are possible risk factors for cervical artery dissection. Cerebrovasc.Dis, 23:275-81.
• Haldeman S, Carey P, Townsend M, Papadopoulos C. (2002) Clinical perceptions of the risk of vertebral artery dissection after cervical manipulation: the effect of referral bias. Spine J. 2 (5):334-42
• Oliphant D. (2004) Safety of spinal manipulation in the treatment of lumbar disk herniations: a systematic review and risk assessment. J Manipulative Physiol Ther. 27 (3):197-210
• Rubinstein SM, Knol DL, Leboeuf-Yde C, van Tulder MW. (2008) Benign adverse events following chiropractic care for neck pain are associated with worse short-term outcomes but not worse outcomes at three months. Spine (Phila Pa 1976). 1;33 (25):E950-6.
• Rubinstein SM, Peerdeman SM, van Tulder MW, et al. A systematic review of the risk factors for cervical artery dissection.(2005) Stroke 36:1575-80